„Rurki z kremem raz na rok”
Takie powiedzenie krążyło kiedyś w Gdańsku, a dotyczyło kultowych rurek z kremem sprzedawanych w malutkim okienku na Długim Targu. Czemu „raz na rok”? A bo była to wyjątkowa przyjemność, trochę odświętna, a trochę stały punkt programu wycieczek do Gdańska.
Niestety pamięć tego miejsca żyje już tylko we wspomnieniach pokoleń z latach 70 i 80 XX wieku, gdyż z końcem tej epoki lokal zamknięto. Jednakże ich smak z nostalgią wspominają wszyscy, którzy ich próbowali. Okres PRL-u to faktycznie renesans popularności tej słodkiej przekąski, ale jej premiera miała miejsce wiele wieków wcześniej. Pozostając wciąż bardziej lokalnie w Gdańsku warto wspomnieć o dwóch przepisach na rurki z „Gdańskiej książki kucharskiej” Marii Rosnack z 1858 roku. Receptura podaje by zrobić proste ciasto, usmażyć je w rozgrzanych w ogniu wielkich żeliwnych szczypcach waflownicy i póki andruty są gorące zwinąć w rurki na drewnianych kołeczkach. Była to na pewno nie lada sztuka i nie jedna pani domu musiała kończyć z poparzonymi palcami.
Po ostygnięciu rurki napełniano bitą śmietaną i podawano na stół. Rurki zapewne smakowały też trochę inaczej niż te robione dzisiaj gdyż do ciasta dodawano cynamonu, gałki muszkatołowej i skórki z cytryny. Jednak najstarszy polski przepis na rurki z kremem ma dwa wieki więcej niż jego gdańska wersja. Pochodzi on z „Compendium Ferculorum” Stanisława Czernieckiego wydanego w 1682 roku, które uchodzi za pierwszą polską książkę kucharską. Ale zwodnicza bywa nomenklatura kulinarna XVII wieku i gdyby nie wprawne oko czytającego to nikt by nie odgadł o czym mowa w „sposobie robienia ulipków”. Przygotowanie rzeczonych ulipków, przypomina opis przytoczony powyżej i zawiera się w trzech zdaniach, co zupełnie nie jest adekwatne do ilości pracy, którą należy włożyć w ich wykonanie. Przepis zwieńczony jest podaniem „pocukrowawszy” lub „z pianą”. Czyli w wolnym tłumaczeniu: upieczone zwinięte opłatki serwujemy z cukrem lub bitą śmietaną. W tej wersji językowej już nie mamy wątpliwości, o czym mowa i śmiało możemy powiedzieć, że znane i lubiane słodkości z legendarnej budki na Długim Targu to coś więcej niż nostalgiczne wspomnienia.
Jak robić tradycyjny krem do gdańskich rurek zobaczycie we vlogu Smaków Gdańska
Niestety pamięć tego miejsca żyje już tylko we wspomnieniach pokoleń z latach 70 i 80 XX wieku, gdyż z końcem tej epoki lokal zamknięto. Jednakże ich smak z nostalgią wspominają wszyscy, którzy ich próbowali. Okres PRL-u to faktycznie renesans popularności tej słodkiej przekąski, ale jej premiera miała miejsce wiele wieków wcześniej. Pozostając wciąż bardziej lokalnie w Gdańsku warto wspomnieć o dwóch przepisach na rurki z „Gdańskiej książki kucharskiej” Marii Rosnack z 1858 roku. Receptura podaje by zrobić proste ciasto, usmażyć je w rozgrzanych w ogniu wielkich żeliwnych szczypcach waflownicy i póki andruty są gorące zwinąć w rurki na drewnianych kołeczkach. Była to na pewno nie lada sztuka i nie jedna pani domu musiała kończyć z poparzonymi palcami.
Po ostygnięciu rurki napełniano bitą śmietaną i podawano na stół. Rurki zapewne smakowały też trochę inaczej niż te robione dzisiaj gdyż do ciasta dodawano cynamonu, gałki muszkatołowej i skórki z cytryny. Jednak najstarszy polski przepis na rurki z kremem ma dwa wieki więcej niż jego gdańska wersja. Pochodzi on z „Compendium Ferculorum” Stanisława Czernieckiego wydanego w 1682 roku, które uchodzi za pierwszą polską książkę kucharską. Ale zwodnicza bywa nomenklatura kulinarna XVII wieku i gdyby nie wprawne oko czytającego to nikt by nie odgadł o czym mowa w „sposobie robienia ulipków”. Przygotowanie rzeczonych ulipków, przypomina opis przytoczony powyżej i zawiera się w trzech zdaniach, co zupełnie nie jest adekwatne do ilości pracy, którą należy włożyć w ich wykonanie. Przepis zwieńczony jest podaniem „pocukrowawszy” lub „z pianą”. Czyli w wolnym tłumaczeniu: upieczone zwinięte opłatki serwujemy z cukrem lub bitą śmietaną. W tej wersji językowej już nie mamy wątpliwości, o czym mowa i śmiało możemy powiedzieć, że znane i lubiane słodkości z legendarnej budki na Długim Targu to coś więcej niż nostalgiczne wspomnienia.
Jak robić tradycyjny krem do gdańskich rurek zobaczycie we vlogu Smaków Gdańska